
नेपालमा मिर्गौला रोगको उपचारमा ३० वर्षको अवधिमा धेरै फड्को मारिसकेको छ । मुलुकमा डायलाईसिस, प्रत्यारोपण, मिर्गौला रोगको विभिन्न उपचारका विधिहरु धेरै भित्र्याइसकिएको भए पनि नेपालबाट बाहिर उपचार गर्न जानेहरुको संख्या घटेको छैन । वर्षेनी हजारौंको संख्यामा गइरहेका छन् ।
उपचार विधि वा उपचार सेवा बृद्धि गरेर देशले कहिल्यै पनि भ्याउँदैन । धेरै मानिस रोगी हुने र रोगीहरुको खर्चिलो उपचारको व्यवस्था गर्नुपर्ने, विशेषज्ञ विशेष सेवा उत्पादनमा खर्चिलो, विशेषज्ञहरु देश छोडेर जानसक्ने परिस्थितिलाई पनि ख्याल गर्दा रोग लागिसकेका व्यक्तिलाई रोगको उपचारको व्यवस्था गर्नु जरुरत छ ।
मिर्गौला बिग्रिसकेका व्यक्तिलाई प्रयाप्त डायलाईसिस, प्रत्यारोपण सेवा, पत्थरी, प्रोस्टेटलगायत विभिन्न मिर्गौलामा भएका रोगहरुको उपचार मुलुकभित्र हुनुपर्छ । तर हामी कुरेर मात्र बसिरहने, अस्पतालमा मात्र बसिरहने, बिरामीको संख्या बृद्धि भइरहँदा डायलाईसिस युनिट मात्र खोलिरहने र प्रत्यारोपण केन्द्र खोल्दै जाँदा हाम्रो देशले यो भ्याउँदैन । रोगीहरु धेरै छन् । उनीहरुलाई सम्हाल्न सकिँदैन । त्यसैले मिर्गौला रोगको रोकथाम जरुरी छ ।
शरीरभित्र रोगको लक्षण नदेखिएपछि उसले आफूलाई स्वत स्वस्थ भन्ने ठान्छ । मिर्गौला रोगीहरु लक्षणको आधारमा चिकित्सककहाँ अन्तिम अवस्थामा पुग्छन् । त्यसैले मिर्गौलाबारे जनचेतना र जानकारी गराउन जरुरी छ । यसलाई सञ्चारमाध्ययबाट बुलन्द गराउनुपर्छ ।
मिर्गौला रोगबारे विद्यालयको पाठ्यक्रममा राख्न जरुरी छ । उच्च रक्तचाप, मधुमेहमा हेलचेक्र्याई गरेमा आँखाको साथै मिर्गौला पनि बिग्रन सक्ने जस्ता कुराहरु विद्यालयस्तरबाट जानकारी गराउन सके रोकथाममा निकै सहयोग पुग्छ । नसर्ने रोगहरुको बारेमा पनि विद्यालयको पाठ्यक्रममा राख्नुपर्छ । जीवनशैली, रहनसहनसँग नसर्ने रोगको सम्बन्ध हुन्छ । यसबारे दैनिक रुपमा चर्चा परिचर्चा र बहस गर्न जरुरी छ ।
स्वास्थ्य मन्त्रालयको सूचना प्रशारण गर्ने शाखाले सरुवा रोगलाई मात्र प्राथमिकता दिएको छ । नसर्ने रोगलाई वास्ता गरेको छैन । आफूलाई केही नभएपनि लक्षणबिहीन रोगी हुन सकिन्छ । त्यसैले समयमै परीक्षण गर्नुपर्छ । रोगलागेपछि उपचार गर्छु भनेर बस्न हुँदैन । रोग पहिचानमा ढिला भएमा लाखौं रुपियाँ खर्च लाग्नसक्छ वा रोग निको नहुन पनि सक्छ । सबैले सोच्ने एउटै कुरा छ—रोग मलाई लाग्दैन, रोग अर्कालाई लाग्छ । वर्षमा एकपटक मिर्गौला परीक्षण गराउनुपर्छ । समयमा पहिचान भएमा अधिकांश रोग निको पार्न सकिन्छ । निको पार्न नसकिने रोगको पनि बृद्धिस्तर कम गर्न सकिन्छ ।
४० वर्ष नाघेको, मधुमेह, उच्चरक्तचाप, पेनकिलरको लगातार सेवन गरिरहेको, वंशाणुमा मिर्गौलाको समस्या, तौल बढी भएका व्यक्तिले वर्षमा एकपटक मिर्गौलाको परीक्षण गराउनुपर्छ ।
२०४५ सालमा वीर अस्पतालमा डायलाईसिस सेवा शुरु गरिएको हो । हरेकले आफ्नो आफ्नो मिर्गाैलाको जिम्मेवारी आफैंले लिनुपर्छ । मिर्गौला फेल भएका व्यक्तिलाई सुविधा दिनुपर्छ । दिनानुदिन मिर्गौला बिग्रिएर आउने बिरामीको संख्या घटाउनेतर्फ हाम्रो ध्यान नगएमा सुविधाको पनि महत्व रहँदैन । सुविधा दिँदै जाने तर बिरामीको संख्या बढ्दै जाँदा राज्यले धान्न सक्ने अवस्था हुँदैन । त्यसैले मिर्गौला परीक्षणका लागि जनचेतना अभिवृद्धि गर्नु राज्यको ठूलो दायित्व हो ।
सन् २००६ सालदेखि विश्व मिर्गौला दिवस मार्च महिनाको दोस्रो बिहीबार मनाउन थालिएको हो । मिर्गौला रोगीहरुले डायलाईसिस, प्रत्यारोपण र औषधिवापत् एक व्यक्तिले पाँच लाख ६० हजार रुपियाँ पाउँछ । तर यस्तै सुविधा दिँदै जाँदा मुलुकमा मिर्गौला रोगीहरुको अवस्था भयावह हुँदै जानेछ । त्यसैले रोग लाग्न नदिने बाटो अवलम्बन गर्न जरुरी छ ।

गण्डकी प्रदेशका १२ अस्पतालमा विपद् पूर्वतयारी योजना निर्माण
सोमबार, वैशाख ८, २०८२
वी.पी. प्रतिष्ठानको नेतृत्व फेरियो, डा. शर्मा पुनः जिम्मेवारीमा
सोमबार, वैशाख ८, २०८२
स्वास्थ्यकर्मी ट्रेड युनियनहरूको मागः ‘स्वास्थ्य सेवा ऐन तुरुन्त जारी गरियोस्’
सोमबार, वैशाख ८, २०८२
आठ संघीय अस्पतालमा १५ नयाँ स्वास्थ्य सेवा थपिने
सोमबार, वैशाख ८, २०८२