राज्यले कहिले बुझ्ने महिला स्वास्थ्य स्वयंसेविकाको दुःख ?
२०८१, ७ पुष आईतवार १५:२८ मा प्रकाशित
नेपाल हेल्थ न्युज, घोराही । यहाँको घोराही उपमहानगरपालिका–६ निवासी माया चौधरी २०४६ सालदेखि महिला स्वास्थ्य स्वयंसेविकाका रूपमा काम गरिरहेका हुनुहुन्छ । लामो समयदेखि स्वयंसेविकाको काम गरे पनि राज्यले दुःख बुझ्न नसकेको उहाँको गुनासो छ । “स्वयंसेविकाका रूपमा काम गर्दा राज्यले हाम्रो मूल्याङ्कन गर्न सकेन”, उहाँले भन्नुभयो । आफ्नै खर्चमा गाउँ–गाउँ पुग्ने गरेको उहाँले बताउनुभयो ।
घोराही–१२ निवासी इमाकुमारी शर्माले पनि महिला स्वास्थ्य स्वयंसेविकाको रुपमा काम गर्दा खाजा खर्चसमेत नपाएको गुनासो गर्नुभयो । “हामीले दुःखमात्र गरेका छौँ श्रमको उचित मूल्य पाउन सकेका छैनौँ”, उहाँले भन्नुभयो । सुविधाका नाममा बैठक भत्ता रु चार सय ५०, वार्षिक पोशाक भत्ता रु १० हजार, खोप लगाउँदा तथा औषधि खुवाउँदा दैनिक रु चार सय र त्यसभन्दा अरू प्राप्त गर्न नसकेको उहाँले बताउनुभयो ।
घोराही–१९ निवासी निर्मला पुनले भौगोलिक रूपमा विकट सैघामा काम गर्दा धेरै समस्या भोग्नुपरेको बताउनुभयो “घण्टौँ हिँडेर घरघरमा पुग्नुपर्छ तर राज्यको तर्फबाट कुनै सहयोग पाउन सकेका छैनौ”, उहाँले भन्नुभयो “वर्षौँदेखि गरेको कामका आधारमा सरकारले सेवा सुविधा दिन आवश्यक छ ।”
घोराही–३ निवासी जुनकुमारी रोकामगरले सञ्चारको सहज पहुँच नहुँदा काम गर्न समस्या भएको बताइन् । घोराही उपमहानगरपालिका–९ निवासी शान्ता केसी २०४५ सालदेखि महिला स्वास्थ्य स्वयंसेविका रूपमा काम गर्दै आउनुभएको छ ।
उहाँले ३६ वर्षदेखि निःशुल्क काम गर्दै आएको बताउनुभयो। यत्तिका वर्षसम्म काम गर्दा पनि राज्यले सहयोग नगरेको उहाँले बताउनुभयो । गाउँगाउँमा स्वास्थ्यका सूचक सङ्कलन तथा स्वास्थ्य सचेतनाको काममा सरकारले खटाउने गरे पनि सेवा सुविधा दिन कन्जुस्याइँ गरेको उनको गुनासो छ । उहाँ भन्नुहुन्छ “हाम्रो श्रमको मूल्याङ्कन राज्यले गरेन ।”
केही दिन अघि यहाँ महिला स्वास्थ्य स्वयंसेविकाहरुका लागि आयोजित एक अभिमूखीकरण कार्यक्रममा उनीहरुले यस्तो गुनासो गरेका हुन् । रासस
